Dzisiaj w Sopocie festiwal Sopot Top Trendy, dźwięki koncertu dobiegają do moich okien. Opera Leśna w Sopocie jest całkiem niedaleko od Oliwy. Obejrzałam występ Agnieszki Chylińskiej, której od lat bardzo lubię słuchać.

W ramach przypominania starszych artykułów, dzisiaj kolej na "Heban".

Heban może być biały, kremowy i zielony; niekoniecznie czarny. Wiele osób jest nieświadomych faktu, że heban - powszechnie kojarzony z czarnym kolorem - w rzeczywistości jest drewnem dwukolorowym. Środek drzewa, jego rdzeń, jest czarny, natomiast przy korze jego drewno ma jasny kolor.

Kolejny raz zrobiłam animację zdjęciową, tym razem jej bohaterem jest Wielbłąd jednogarbny (Camelus dromedarius) z Oliwskiego ZOO. Trochę się obawiałam oplucia, bo takie krążą o nich opinie, ale udało mi się zrobić z bliska serię zdjęć nie będąc zaatakowaną. Zdjęcia wykonałam parę lat temu podczas spaceru w ogrodzie zoologicznym, który znajduje się niedaleko mojego miejsca zamieszkania. Najciekawsze zawsze są spacery poza sezonem, może jest szarawo, ale spokojnie i nie ma natłoku zwiedzających, co lubię najbardziej. W sezonie oliwskie ZOO zwiedzają tysiące osób.

W ogródku japońskim zakwitł Rododendron 'Roseum Elegans'. Na "lądowej" części pokrytej kamieniami rośnie sobie obok jodły koreańskiej i jabłonki karłowej. Jest to stanowisko słoneczne,widoczny na zdjęciu domek i sąsiednia działka znajdują się na zachodzie. Dosyć dobrze sobie poradził z zimowaniem, troszkę miał jasne liście, ale dostawał opryski z nawozami dolistnymi, co poprawiło ich kondycję. Kwitnienie rododendrona nieco na pocieszenie, ponieważ nie zakwitły wcześniej dwie azalie, których pąki zniszczył majowy przymrozek.

Dzisiaj postanowiłam przełamać trochę tematykę ogrodowych i podróżniczych inspiracji, fotografią nazwijmy to techniczno-przemysłową. Gdy pierwszy raz trafiłam za sprawą pewnego forum fotograficznego na plener tzw. Photo Day w Gdańsku, nie spodziewałam się, że starsze czy nowsze budowle techniczne, wnętrza zakładów przemysłowych czy inne mogą się okazać takim wdzięcznym obiektem fotografii. Ten pierwszy plener na terenach postoczniowych w Gdańsku był dla mnie pewnego rodzaju "chrztem". Nie miałam wtedy jeszcze genialnego aparatu, wcale nie lustrzankę, tylko Kodaka Z812 IS, wybrałam się w grudniu zabierając ze sobą kilku przyjaciół na plener. Było zimowo, śnieżnie i mroźno. Kilka godzin pod przewodnictwem organizatorów pleneru złaziliśmy cały teren postoczniowy. Z powodu silnego mrozu, nastąpił problem z zapisem wykonanych przeze mnie zdjęć na kartę pamięci i z 300 zdjęć pozostało kilka (pierwszych), niestety nie nadających się do publikacji.

Na działce zazieleniło się nie na żarty. Zaczyna się ten czas, który w roku lubię najbardziej "sezon ogrodniczy". Choć w niedzielę była nawet burza, to zaczęło się ciepło, za którym tak się tęskni zimą. Na pierwszym zdjęciu widać hosty, które są już większe od głazu. Po prawej ten słodki "iglaczek" o miękkich i biało-złotych igłach to Picea glauca 'Daisy's White'.

Kolejne wznowienie poświęcone jest roślinie, która ma duże znaczenie symboliczne - lotosowi. Pierwsza publikacja w 2010 roku.
Choć w kulturze orientalnej lotos jest uznawany za kwiat posiadający wiele symbolicznych znaczeń, to jego główną cechą jest to, że kwitnie w stojącej wodzie. Przez to postrzegany jest jako symbol czystości, bo mimo że kwitnie w mętnych wodach - pozostaje czysty i niewinny.
Zwija swoje płatki w ciemności by rozkwitać ponownie w pełnym słońcu - jest symbolem duchowego spełnienia. Uznawany za rodzaj objawienia, które pojawia się na powierzchni pierwotnej wody. Pąk lotosu symbolizuje rozwój potencjału ukrytego w ziarnie, z którego się wywodzi.
 

No co tu dużo pisać, zauroczyły mnie znajome ogrody, które częściowo, albo w całości są leśne. Ale nie takie "suche" sosnowe, z podszytem z suchych igieł, ale bardziej typ liściasty... A u stóp hosty, brunery, niezapominajki, ułudki i paprocie.

Niestety mój ogród leśny nie jest, choć nieopodal sąsiaduje z działkami lasek. Jednak na moim południowym zboczu starych drzew nie było, cienia także. Stworzenie takiego leśnego zakątka było niemożliwe. Jednak uzyskałam z czasem trochę cienia za naszym domkiem, a że teren pozostał jeszcze niezagospodarowany docelowo, postanowiłam założyć nazwijmy to rabatę dla roślin cieniolubnych. I powolutku zbieram odpowiednią roślinność. Z pewnością rozwój "strefy cienia" jeszcze tu pokażę.

Artykulik ten napisałam w 2010 roku na swoim pierwszym blogu pod nazwą Ogród Danieli. Dzisiaj w ramach wznowienia postanowiłam go przypomnieć.


Adire – w języku plemienia Yoruba (Afryka Zachodnia) znaczy tyle, co indonezyjskie słowo batik.  W moich dociekaniach nie zgłębiłam jeszcze tego, czy technika farbowania tkanin z Dalekiego Wschodu trafiła do Zachodniej Afryki, czy odwrotnie. Czy też powstały niezależnie od siebie. Jednak piękno i egzotyka tych tkanin jest warta poświęcenia im uwagi.

Najbardziej typowe adire są dużymi płachtami płótna barwionymi błękitem. Biało-błękitny kontrast powstaje z pozostawienia nie barwionych wzorów na materiale. Aby tych miejsc nie farbować stosuje się różnego rodzaju maskowanie, najczęściej przez ściskanie, zawiązywanie materiału, czy nakładanie wosku. Stosowane są także pieczątki i matryce. Barwiono je najczęściej indygiem, w kadziach. Wzory tradycyjne mają swoje nazwy i znaczenie. Tradycyjnie też używa się ich do szycia ubiorów. Chociaż np. w Gabonie, gdzie kilka lat przebywał mój mąż, zaobserwował, że kobiety chodzą omotane dość długim kuponem materii, a na głowie przewiązują coś w rodzaju turbanu z tego samego materiału. Zresztą przywiózł taki kilkumetrowy kupon (wykonany techniką stemplowania) także dla mnie, jednak uszyłam mu z niego pościel, żeby mu przypominała lata spędzone w Afryce. Dodać warto, że nabywając przedmioty dekoracyjne, w tym tkaniny na targowiskach Afryki, trudno mieć pewność czy pochodzą dokładnie z odwiedzanego przez nas regionu. W Afryce Centralnej obserwuje się sporą migrację ludności i przekraczanie tzw. zielonych granic, a z wędrowcami także podróżuje rękodzieło.

Clematis 'Cecile' z Grupy Atragene to mój pierwszy (z kupionych) i także ulubiony klematis, wcześnie kwitnący. Bardzo ładnie i obficie kwitnie w tym roku - kolejny raz. W zależności od oświetlenia kwiaty są barwy niebieskiej do fioletowej. Chyba ma smaczny nektar bo kręci się tam sporo owadów, trzmiel na zdjęciu uchwycony 'w locie'. Poniżej kilka innych ujęć.