Spotkałam się ostatnio z moją ciocią, z którą nie tak dawno odnalazłyśmy kontakt po długoletniej przerwie. Różnie to się w rodzinach dzieje czasem, ale bardzo cieszy mnie to, że się znowu spotkałyśmy.  Akurat przedstawione tutaj kilka dni temu zdjęcia z Gdyni w tonacji niebieskiej pochodzą z naszego wspólnego spaceru.


Zawsze gdy się spotykamy następuje wymiana wspomnień, ustalanie różnych faktów dotyczących naszych rodzin, bo tak najbardziej chodzi o pamięć i przekazanie jej później swoim dzieciom. Te wspomnienia dotyczą czasem tak odległych czasów, których ja - z racji swego wieku - nie mogę pamiętać, bo mnie jeszcze na świecie nie było. Ciocia jest kuzynką mojej mamy, córką siostry mojej babci, więc niezaprzeczalnie to bliska koligacja.


Podczas naszej rozmowy w kawiarni zobaczyłam pierwszy raz stareńki pamiętnik jej mamy, czyli siostry mojej babci. I w nim - wśród wielu innych - wpisy mojej babci i dziadka. Tak się złożyło, że nie mam wielu pamiątek po nich, a szczególnie mało po dziadku, którego jako dziecko uwielbiałam. Odszedł gdy miałam 12 lat i nigdy z tą stratą się nie pogodziłam. Zrobiłam zdjęcia tych wpisów i w tym poście je możecie obejrzeć i przeczytać. Pochodzą one z lat 1935-36.