W zasadzie była zakupem przypadkowym - spodobała nam się i kupiliśmy ją, a nie pamiętałam dokładnie czy ten krzew zimuje w naszym klimacie bez problemów, czy wymaga specjalnego traktowania. W domu po sprawdzeniu wiadomości o wymaganiach rośliny okazało się, że nie jest tak odporna. No, ale skoro się spodobała i trafiła do naszego ogrodu trzeba było się dostosować.



Muszę przyznać - z perspektywy kilku lat uprawy - że wcale nie jest taka delikatna. Owszem, mrozy poniżej -15 stopni, utrzymujące się długo potrafią zniszczyć aukubę, ale gdy po mroźniejszej nocy w ciągu dnia ustępują, to ona bardzo dobrze sobie radzi i potrafi nawet przebywać na dworze w "czapie" śniegu. Moja Aukuba jest posadzona w donicę, gdyż na początku planowałam jej zimowanie w nieogrzewanych miejscach w domu. W zasadzie do tego sezonu zimowała w wiatrołapie lub później (gdy podrosła) w murowanym garażu (bez ogrzewania). Podlewana w takim okresie dość rzadko (raz na dwa tygodnie). Ostatnią zimę spędziła praktycznie na dworze, do garażu była chowana tylko w większe niż 10-15 stopniowe mrozy.

Muszę polecić aukubę, bo poza odrobiną opieki w zimie nie ma wielkich wymagań. Nie niszczą jej szkodniki, lubi słoneczną/półcienistą ekspozycję, liście są trwałe i ozdobne, lśniące - zwraca uwagę naszych gości, zawsze pytają "co to? Kwitnie niezbyt okazale, maleńkimi kwiatami ukrytymi w kącikach liści - to roślina zdecydowanie ozdobna z liści i ładnego pokroju, który osiąga sama, bez ingerencji i cięcia, ale cięcie też lubi. Liście uszkodzone mniej lub bardziej po zimie zwyczajnie usuwałam, w tym sezonie po wyjątkowo łagodnej zimie dolne liście nawet nie zbrązowiały (co zdarzało się w poprzednim czasie), były tylko nieco żółte.

Ponieważ się rozrosła planujemy wsadzić ją do gruntu i ewentualnie nieco osłaniać podczas dużych mrozów.