Wiosna to moment, gdy chętnie spoglądamy w przyszłość, pragniemy zmian, zieleni i nowości. I taki wiosenny moment nastąpił na moim blogu. 'Ogród Danieli' uzyskał - dzięki pomocy mojej córki Joanny - nowy wygląd - Kochana Dziękuję!!! 

Poza wyglądem zmienił się nieco układ formalny - dostęp do podstron (działów) znalazł się na górnej listwie bloga. Dzisiaj zapraszam Was do oglądania. Mam nadzieję, że się spodoba. 

W ogródkach powoli rozgościła się wiosna - teraz zakwitły krokusy i "idą" inne cebulowe.

Od dość dawna marzyłam o zdobyciu transferowej porcelany angielskiej w kolorze fioletu. To jeden z moich ulubionych kolorów, wiążący się nieodzownie z moim pierwszym imieniem Violetta. Widywałam dość rzadko takie wyroby, a w tym kolorze bardzo ładne okazy prezentowała blogowa osobistość porcelanowa - Nancy Roberts.

Kolor fioletowy kojarzy się m. in. z Wielkim Postem, bo "symbolizuje także skruchę i pokorę, umartwienie, nastrój oczekiwania wypełniony modlitwą". Zatem mniej pokorne pokazanie swojej zdobyczy dedykuję temu czasowi wyczekiwania.

Kiedyś pokazywałam ją jako jedną ze swoich filiżanek. Właściwie mogę powiedzieć, że jest moją ulubioną. Dostałam ją od teściowej, gdy jako młoda mężatka zamieszkałam z mężem. Zauważyła, że lubię porcelanę. Mnie się podobała delikatność porcelany, piękny kształt i elegancka, klasyczna dekoracja - szczególnie dolna część filiżanki jakby "plisowana" z zygzakiem. Nie posiadała jednak spodeczka i pewnie z tego powodu nie używałam jej. Próbowałam kiedyś dokupić do niej spodek z talerzykiem, ale nie trafiłam dobrze... teraz mam takie czekające na dobranie filiżanki. ;))

Wiosna już zaczyna się pokazywać nieśmiało. Dwa tygodnie temu ucięłam ze swojego drzewka Magnolii gwiaździstej jedną gałązkę. Wstawiłam w jadalni do wazonu. Dzisiaj rano zaczęła rozwijać pąki. Kwiaty ma białe, ale w młodym pąku mają lekko różowy kolor i delikatną smugę różu na środku płatków.

Kule Qigong mam od wielu lat, kupiłam je w sklepiku z dalekowschodnimi towarami. Podobały mi się, bo jak wiadomo lubię przedmioty pochodzące z Chin i Japonii. Przez lata sporo się takich ciekawostek zebrało w moim domu. Zresztą nie tylko w domu - w swoim biurze także mam przedmioty rzemiosła czy sztuki - towarzyszą mi w pracy.

Te kule zresztą też ostatnio mieszkały w pracy, nie bez powodu. Służą do odstresowania i ćwiczeń ręki. Pracuję głównie przy pomocy komputera i już kiedyś, gdy używałam myszki komputerowej często dochodziło do zmęczenia ręki, a także silnego napięcia na linii dłoń - bark - kark. Wtedy przypomniałam sobie o tym, że mam te kule i postanowiłam stosować je jako ćwiczenie podczas przerwy w pracy.

Obecnie nie posługuję się zwykłą myszą komputerową, a w zamian stosuję tzw. trackball, gdzie same palce poruszają dużą kulą wstawioną na wierzchu urządzenia. To, że nie muszę wykonywać ruchów całej ręki (wodzenie myszką) spowodowało, że komfort pracy się polepszył i odczuwam mniejsze obciążenia. Jednak chętnie biorę kule w ręce i wykonuje ćwiczenia, które nie przeszkadzają np. w przeglądaniu dokumentów czy czytaniu - ćwiczenia wykonuje się automatycznie i są bardzo przyjemne.

W zasadzie nigdy nie wspominałam na blogu o swojej córce. Dzień Kobiet przeważnie nastraja nas do zastanowienia się nad tym czym jest kobiecość. W relacji z córką (jak i z dwoma synami także) najbardziej cenię sobie porozumienie i wspaniałą więź rodzinną. Czasem słyszy się takie powiedzenie o tym, że "niedaleko pada jabłko od jabłoni". I właśnie ono wyjaśnia pewnie wiele inspiracji, zainteresowań czy umiejętności jakie odebrałam od swojej mamy, a także tych, które przekazałam swojej córce.

Niedawno oglądając antyki natrafiłam przypadkowo na powyższy obrazek święty. Od dawna poszukiwałam podobnego, wykonanego techniką kolażu z materiału, suszonych kwiatów i elementów papierowych, grafiki. Jednocześnie szukałam też wyjaśnienia skąd wziął się nasz obrazek, który kilka lat temu znalazłam na dnie szuflady. Pisałam o tym tutaj.

Ponowiłam poszukiwania i natrafiłam na rozmaite relikwiarze umieszczane w domach w małych kapliczkach czy miejscach, gdzie można się było przy nich modlić. Z tego co udało mi się na ten temat znaleźć - prawdopodobnie pochodzą z Francji i były dość popularne w XIX i XX wieku. Można je było kupić przy różnych dużych i znanych świątyniach, kościołach czy innych miejscach silnego kultu religijnego. Być może także na odpustach.