Młode drzewko Kryptomerii japońskiej zakupiliśmy w 2011 roku podczas wizyty w podwarszawskich okolicach u naszych przyjaciół. W zasadzie nie wiedziałam czy jest odporna na polskie zimy, ale uroda poskręcanych niczym korkociągi igiełek tego dziwacznego drzewka po prostu nas urzekła. Zaczęłam się interesować wymaganiami tych roślin i zgłębiłam dla potrzeb swojej ciekawości literaturę tematu. Okazało się - o tym dowiedziałam się na podstawie literatury książki Jake'a Hobsona "Niwaki" - że kryptomerie są charakterystycznym i kultowym wręcz drzewem w Japonii.

Z własnej praktyki i obserwacji tego drzewa muszę przyznać, że najprawdopodobniej jest ono dość wytrzymałe (także na mrozy). Choć przez pierwsze trzy zimy zabezpieczałam podczas wysokich mrozów koronę drzewka podwójną agrowłókniną (białą). To ważne by była przepuszczalna dla światła, gdyż zimozielona kryptomeria potrzebuje dostępu światła dla wegetacji.  Nagi pień (dolna część drzewka) był owijany luźno kartonem i zawiązanym tak, by nie porwał go wiatr. Gdy wiosną widziałam zniszczone mrozem gałązki, usuwałam je sekatorem. Poza tym drzewko jest wytrzymałe i zupełnie niewymagające.
Oczywiście nie każdy musi formować swoją kryptomerię, można pozwolić drzewu rosnąć naturalnie, też wygląda to ciekawie, jednak potrafi osiągać całkiem duże (kilkumetrowe) rozmiary. Ponieważ moje posadzone jest w niewielkim przedogródku zdecydowałam się na formowanie i kontrolę jego wzrostu.


"Mimo, że sosny są głównymi drzewami japońskich ogrodów i azalie mogą być najliczniejsze, nic innego nie ma takiej liczebności w Japonii jak Cryptomeria japonica (sugi). Ogromne połacie stoków są obrośnięte właśnie nią, co stanowi 40 procent lasów w kraju.
Obecnie kryptomerie są wypierane na rzecz młodych klonów.
(...) W rzeczywistości charakterystyczny mech wykorzystywany w japońskich ogrodach Polytrichum comune, bierze swoją nazwę sugigoke od Sugi (kryptomerii).
(...)
Nazwa daisugi odnosi się do podstawy (DAI), która pozostaje stała i niezmienna, natomiast wzrost powyżej podlega ciągłym zmianom. W ciągu jednego drzewa jest niezwykłe podkreślony kontrast pomiędzy starą, zdrewniała bazą, jak i bierne Yin, a młodzieńczy, świeży wigor Yang powyżej.
(...)
W prywatnych ogrodach często można zobaczyć tylko szczyty daisugi wystające ponad ogrodzenie".
Zobacz tutaj

Tłumaczenie własne za: Jake'm Hobsonem "Niwaki", 2007.





"Drzewa takie są wycinane na wysokości kolan, a nowy wzrost podniesiony (dolne gałęzie są usuwane), naśladują "drogę drzewa". Uprawiane są na obszarach leśnych Kyoto (Kitayama, stąd nazwa stylu Dai Sugi lub Kitayama Sugi). Ponieważ dolne rozgałęzienia usuwa się corocznie, nie rozwijają się sęki drewna i otrzymana powierzchnia jest zdrewniała, prosta i czysta.
W ogrodzie równowaga między starym pniem na dole i stale zmieniającymi układ nowszymi biegunami powyżej, tworzy ciekawy Yin Yang, przypominający trochę zagajniki lub stare drzewa "pollard" w Europie".
Tłumaczenie własne tego artykułu  
Jak wygląda styl Dai Sugi w japońskim ogrodzie można zobaczyć tutaj.





W zeszłym roku (w sierpniu) całkowicie ucięłam konar przewodnika (na wysokości ok. 70 cm i powyżej pierwszego dużego rozgałęzienia). Cięcia tego nawet obecnie nie widać.