Oryginalna firma Ludwig Moser & Söhne, została założona w 1857 r. przez Ludwiga Mosera w Karlowych Warach. Była pracownią szkła, początkowo zajmującą się polerowaniem i grawerowaniem wyrobów szklanych. Później firma zaczęła projektować i produkować wyroby ze szkła artystycznego.  Na Międzynarodowej Wystawie Wiedeńskiej w 1873 roku Moser został odznaczony medalem za zasługi. Tego samego roku został mianowany wyłącznym dostawcą szkła dla cesarza Franciszka Józefa I. W następnych latach wygrał wiele nagród, w tym medali na wystawach światowych w Paryżu w 1879, 1889 i 1900 oraz w Światowej Wystawie w Chicago w 1893 roku. Ludwig przejął fabrykę szkła w Meierhofen koło Karlsbadu w 1893 r., aby stworzyć pracownię hutniczą zatrudniającą 400 osób pod nazwą Karlsbaderglasindustrie Gesellschaft Ludwig Moser i Söhne, gdzie również pracowali jego synowie Gustav i Rudolf.

W 1915 roku firma prezentowała się na Międzynarodowej Wystawie Panama - Pacific International i po raz kolejny otrzymała medal, który Louis Comfort Tiffany i Charles Tuthill uważali za zasłużoną ze względu na znakomitą jakość dekoracji stosowanej na szkle czeskim. Przedmioty secesyjne zostały wyprodukowane w Moser z dekoracją powierzchni naturalnymi motywami (roślinnymi) i prostym szkłem. Wykorzystali także technikę Eckentiefgravur, wykorzystującą ostre, kątowe cięcie w postaci wklęsłych, "matowych" kwiatów.








Po śmierci ojca w 1916 r. Leo Moser przejął firmę, a firma znacząco poszerzała swój dorobek i produkcję, otrzymując m.in. nagrodę Grand Prize na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 r. Wystąpili także w Londynie, Belgii, Włoszech i Wiedniu. Kryzys  na początku lat 30. ubiegłego wieku wpłynął na zmniejszenie liczby pracowników do 240, w końcu Leo zrezygnował z firmy w 1932 r. Później, po sprzedaży swoich udziałów w spółce w 1938 r., musieli uciekać po aneksji Czechosłowacji. Miasto Karlove Vary zostało zajęte przez hitlerowskie Niemcy w 1938 r. po porozumieniu z Monachium i rodzina (Moserów) uciekła z kraju z powodu panującego wtedy antysemityzmu. Ze względu na swoją międzynarodową renomę firma mogła utrzymać pewnego rodzaju niepodległość nawet w czasach komunistycznych, podczas, gdy reszta czeskiego przemysłu szklarskiego została znacjonalizowana w 1948 r.



Typowe secesyjne wzory lilii i serii Fipop z lat 1914 były jednymi z najbardziej znaczących i popularnych wzorów. Wiele tańszych, niższych jakościowo, naśladujących wzór Fipop przedmiotów było produkowanych także przez inne firmy, a w latach 1927-1933 dwóch amerykańskich producentów szkła sporządzało kopie, nazywając je Woodland i Deerwood. Warto wspomnieć o tym, że Moser był jedną  z nielicznych czechosłowackich hut szkła, które podpisywały (sygnowały) swoje dzieła. 

Określenie "King of Glass, Glass of Kings" (Król szkła, szkło królów) jest związane z firmą ze względu na słynną klientelę, która poza Edwardem VII i austriackim trybunałem cesarskim obejmuje takie znane osoby, jak: Papież Pius XI, sułtan Abdul Hamid II, Król Luís I z Portugalii i jego żona Maria Pia z Savoy.

Ludwig Moser opracował bezołowiowe szkło sodowo-potasowe, które jest bardziej przyjazne ekologicznie niż szkło ołowiane, ale jest niezwykle trudne w produkcji. Pozostaje ono podstawą ich produkcji. Moser nadal wytwarza niektóre z klasycznych wzorów Fipop (charakteryzujące się dekoracją oroplastyczną). 

Miałam okazję podczas niedawnego pobytu w Pradze odwiedzić wspaniały sklep firmowy Mosera znajdujący się nieopodal Placu Wacława. Zdjęcia wykonałam na ekspozycji przedmiotów, które są dostępne w sprzedaży. 

Ratusz Staromiejski w Pradze, który znajduje się na Rynku Staromiejskim jest bardzo ciekawym budynkiem i chyba główną atrakcją tego miejsca. Na początku dotarliśmy tam z innej strony (północnej) i dopiero po obejściu całego rynku odkryliśmy, że to właśnie tutaj znajduje się ratusz ze słynnym zegarem. Z zewnątrz to po prostu kilka przyległych do siebie kamienic, znacznie różniących się od siebie wyglądem. Trudno uwierzyć, że mają one wspólne wnętrze. Jego budowa rozpoczęła się w 1338 roku, kiedy rajcy miejscy zajęli jedną z narożnych kamienic (dziś znajduje się ona pod wieżą). Później rozpoczęto budowę wieży (dzisiaj dostępna jest dla turystów i roztacza się z niej piękny widok na Pragę), której najniższe kondygnacje zdobi kaplica. W 1548 roku ratusz powiększono o kolejną kamienicę, a w latach 30. XIX wieku dobudowano północne skrzydło. Niestety ratusza staromiejskiego nie ominęły wojenne zniszczenia i całe północne skrzydło uległo zniszczeniu. Nie zdecydowano się na jego odbudowę, zaś jego brak jest doskonale widoczny z rynku.

Barokowa, czerwonawa fasada Bazyliki św. Jerzego, po prawej widoczna jedna z wież (południowa)

Bazylika św. Jerzego wyróżnia się z oddali widocznymi dwiema wieżami, z pozoru identycznymi. Prawa (południowa) nazwana Adamem jest jednak szersza od lewej (północnej), która nazwana jest Ewą. Czerwonawa fasada bazyliki - barokowa, ozdobna figurami księcia Wratysława, ksieni Mlady oraz płaskorzeźbą św. Jerzego - nie zapowiada, że w środku trafimy do ascetycznych wnętrz, jednego ze znamienitszych zabytków romańskich w Czechach.

Pokazywałam już wcześniej zdjęcia z Pragi (Złota uliczka w Pradze i Czym się jeździ po Pradze?), jednak staram się je porządkować wg różnych tematów i bedę jeszcze do nich powracać. Dzisiaj wybrałam zdjęcia, które - wydawałoby się - robię przy okazji, w biegu, pozostając zawsze na "końcu wycieczki". Lubię bramy i wejścia, elementy dekoracyjne, maszkarony, rzeźby i te zatrzymuję w obiektywie. W zasadzie nigdy nie wiadomo do czego się przydadzą, pokazują jednak, że lubię detale.
Jadąc do Pragi nastawiałam się na obserwację wspaniałej architektury, poszukiwanie secesji i art deco. Wszystko to znalazłam bez trudu.
Poniżej zestaw zdjęć pokazujących takie właśnie mniejsze i większe detale, bramy, drzwi, czyli to na czym zatrzymało się oko obiektywu. Bez opisów, zdjęcia z wielu miejsc w Pradze: Józefowa, Hradczan, okolic nadbrzeżnych Wełtawy.

Podczas przygotowania naszej wycieczki do Pragi - mieliśmy tam być po raz pierwszy - przygotowałam się do zwiedzania, czytałam przewodniki, książki i oglądałam zdjęcia. Ponieważ nasi znajomi, którzy z nami wybrali się na wycieczkę, podobnie jak my, obchodzili właśnie 30-lecie zawarcia związku małżeńskiego. Te trzydzieści lat temu nasze śluby odbyły się w odstępie tygodnia. Żartowali sobie ze mnie, że jestem organizatorką wyjazdu i liczyli na to, że będę ich przewodniczką. Krótko przed naszym wyjazdem zbankrutowało znane polskie biuro podróży. Kilka dni przed naszym wyjazdem cieszyli się, że jedziemy razem i nie musimy się niczego obawiać.

Podczas zwiedzania Pragi oczywiście byliśmy także na Hradczanach (dzielnica Pragi na wzgórzu). Jest tam wiele ciekawych zabytków do obejrzenia. Dzisiaj kilka słów i zdjęć ze Złotej Uliczki. Mieliśmy takie szczęście, że - gdy zwiedzaliśmy ją w 2012 roku - ekspozycja została powiększona o wyposażenie domków rzemieślników. Maleńkie domki są urządzone tak jak przed stu czy więcej laty. Bardzo mnie zauroczyły, szczególnie domek krawcowej czy koronczarki. We wszystkich jest ciekawy klimat. W domkach wchodzi się tylko do korytarzyka, reszta jest zamknięta szybami. Oczywiście próbowałam zrobić zdjęcia, z różnym skutkiem, czasem widoczne są odbicia, ale uznałam, że i tak warto to pokazać.

Słynna uliczka jest zabudowana szeregiem maleńkich domków, dobudowanych w poł. XVI w. do wnęk zamkowych murów obronnych. Początkowo była ponoć zabudowana po obu stronach i jej szerokość nie przekraczała miejscami jednego metra. To podobno właśnie tam pracowali poszukujący kamienia filozoficznego alchemicy Rudolfa II. Żyli tam najpewniej strzelcy zamkowi, później te  malutkie domki były zajmowane przez rozmaitych rzemieślników, urzędników, dzwonników i w końcu praska biedota. W XVIII wieku dzięki decyzji cesarzowej Marii Teresy zastąpiono zaniedbane drewniane domki domkami z cegły.

Jeszcze pod koniec XIX wieku zamieszkała na uliczce praska cyganeria (w domku nr 22 często bywał Franz Kafka). W połowie dwudziestego wieku mieszkańcy musieli się wyprowadzić, domki pomalowano na wesołe, pastelowe kolory i urządzono w nich sklepy z pamiątkami. W ten sposób  zamkową dzielnicę biedy zamieniono na jedną z  najsłynniejszych atrakcji Pragi.

Zapraszam!

Podczas naszego pobytu na Czechach w sierpniu 2012 roku poczyniłam sporo "fotograficznych notatek". Wiele ciekawych tematów do pokazania. Dzisiaj gorący dzień nastroił mnie do przypomnienia czym tez można podróżować po Pradze. Trochę przewrotne to moje pytanie, bo ze znajomymi wybraliśmy spacery piesze - głównie tak się przemieszczaliśmy - a poza tym podróżowaliśmy tramwajami.
Mieszkaliśmy nie tak daleko centrum miasta i Wełtawy, na Holeckowej, jednak było bardzo gorąco i długie spacery były wyzwaniem. Jednak jak się chce dużo obejrzeć, to warto. Oczywiście sama opóźniałam "wycieczkę", bo cały czas robiłam zdjęcia. Obecnie gdy wspomnieniowo zaglądam do zdjęć, widzę mnóstwo rzeczy, na które gołym okiem nie zwróciłam początkowo uwagi.

Piękne mam wspomnienia z podróży do Pragi. Gdy wspominam swój pobyt, to kojarzy mi się z latem, ciepłem i kolorami. Odwiedzaliśmy to miasto w sierpniu i trafiliśmy akurat na 40-stopniowe upały. Jednak królująca tam rzeka Wełtawa łagodziła nieco nawet takie upały.

Dzisiaj w ramach swoich wspomnień chcę pokazać pokaz wyrobu szklanych korali (Bohemia Glass Bijouterie). Nieopodal ratusza ze słynnym zegarem astronomicznym wśród wielu sklepów natrafiłam na sklep z biżuterią i szkłem ozdobnym. W sklepie znajdowało się stanowisko, przy którym pani wykonywała na oczach zebranych, korale z różnokolorowego szkła. Można było sobie taki koral  zamówić i wtedy zostałby wykonany na poczekaniu.