Parę lat temu zwiedzałam w Nieborowie pałac, park, wystawę majoliki artystycznej i Arkadię - park romantyczny. Podczas tej wycieczki zrobiłam bardzo dużo zdjęć, zostały podzielone tematycznie. Ponieważ mimo upływu czasu ciągle jestem pod dużym wrażeniem tego co zobaczyłam uznałam, że   warto podzielić się tym z innymi. Pierwsza część relacji dotyczy majoliki z Nieborowa. W linkach na końcu tego postu znajdują się linki do przedstawionych na Forum Oaza relacji fotograficznych z parku przy Pałacu w Nieborowie oraz z Arkadii. W kolejnym odcinku pokażę wnętrza pałacowe.


 Majolika z Nieborowa

Majolika kojarzy się z ceramiką pokrytą nieprzezroczystą polewą o bogatej kolorystyce, rodzajem fajansu produkowanego we Włoszech od XIV w. do XVII w. Z majoliki wyrabiano głównie bogato zdobione naczynia. Majolika jest wpływem ceramiki mauretańsko-hiszpańskiej, która została importowana do Włoch przez Majorkę. W XV wieku produkcję rozpoczęto także we Florencji, gdzie wprowadzono do tej techniki rzeźby. Na początku XVI w. rozwinął się styl istoriato (narracyjny), który polegał na zdobieniu wyrobów scenami mitologicznymi, historycznymi oraz biblijnymi. Malarzami tego stylu byli zazwyczaj wybitni artyści.




W Polsce uruchomiona była w Nieborowie manufaktura majoliki artystycznej (w 1881 roku), którą pokierował sprowadzony z Francji syn polskiego emigranta politycznego Stanisław Thiele, specjalista wytopu ceramiki majolikowej. Pracownicy i dekoratorzy manufaktury byli rekrutowani spośród uzdolnionych młodych mieszkańców pobliskich wsi oraz uczniów warszawskiej Szkoły Rysunkowej Wojciecha Gersona. W okresie rozkwitu manufaktura produkowała ozdobne piece i kominki, wazony i amfory, żardiniery i wazy, talerze i drobne przedmioty o przeznaczeniu użytkowym i dekoracyjnym.


W hali dawnej malarni w budynku nieborowskiej Manufaktury można obejrzeć stałą wystawę studyjną mebli i majoliki artystycznej z manufaktur Michała Piotra Radziwiłła, secesyjnej ceramiki Stanisława Jagmina i wybranych wyrobów współczesnej wytwórni ceramiki artystycznej w Nieborowie. 





Ceramika nieborowska produkowana była z miejscowej glinki, którą poddawano obróbce właściwej dla technologii majolikowej - czerep wypalano w temperaturze 800-900°C, po czym pokrywano go glazurą cynową, zdobiono tlenkami metali i powtórnie wypalano w tzw. wielkim ogniu w temperaturze 1000-1100°C, podczas którego wtapiały się w szkliwo utleniające się barwniki. Kolorystyka wyrobów określona była gamą barwną używanych do malowania tlenków metali: żelaza (czerwień), kobaltu (błękit), miedzi (zieleń), antymonu (żółć), manganu (fiolet i czerń). 




Formy i motywy dekoracyjne początkowo były oparte na wzorach historycznych wytwórni majolik, włoskich w Castel Durante, Urbino, Faenzie, francuskich w Nevers, Moustiers i Rouen oraz holenderskiej w Delft. Później, pod wpływem krytyki prasowej Bolesława Prusa, książę sięgnął do motywów narodowych i treści patriotycznych, czerpanych z historii Polski, z rodzinnego pejzażu, z życia codziennego. 



Panneau dekoracyjne namalowane przez Franciszka Szewczyka przed 1885 r. można obejrzeć na ostatniej fotografii. W zamyśle księcia Michała Piotra Radziwiłła przeznaczone było na wyposażenie i dekorację pomieszczenia w leśniczówce.




Polecam:
Muzeum w Nieborowie i Arkadii - strona oficjalna
Park w Nieborowie - relacja na Forum Oaza
Arkadia - ogród romantyczny - relacja na Forum Oaza